Tênû, di çanda Kurdî de, bi gelemperî ji bo zarokên ku piştî mirina zarokekî din ê malbatê çêdibin tê bikaranîn. Ev têgih bi baweriyên kevnar ve girêdayî ye û di nav civaka Kurd de hîn jî tê zanîn û bikaranîn. Tênû, carinan wekî vejîna zarokê mirî tê dîtin, ango ruhê zarokê mirî di laşê zarokê nû de ji nû ve jiyan dike.
Wateya peyva "tênû" zelal nîne, lê hin raman hene ku ew ji peyvek kevnar a Kurdî tê ku tê wateya "nû" an jî "veger". Têgih bi xwe, ji nû ve zayîn û berdewamiya malbatê nîşan dide.
Di çanda Kurdî de, dema zarokek wekî tênû tê nasîn, hin bawerî û rîtuel pê re têkildar in:
Tênû, di folklor û wêjeya Kurdî de gelek caran cih digire. Di çîrok û stranên gelêrî de, tênû wekî sembolek hêviyê û berdewamiyê tê nîşandan. Di hin çîrokan de, tênû xwedî hêzên taybetî ye, ji ber ku ew vejîna ruhê zarokê mirî ye.
Her çend ku baweriyên li ser tênûyê di nav civaka Kurd de kêm bûne jî, lê hîn jî di hin herêman de tê zanîn û rêz jê re tê girtin. Bi taybetî di gundên dûr de, mirov hîn jî bawer dikin ku tênû zarokek taybet e û divê were parastin.
Ev agahî, danasînek giştî ya têgîha "tênû"yê di çanda Kurdî de ye. Ji bo lêkolînên berfirehtir, çavkaniyên akademîk û lêkolînên zeviyê yên di derbarê çanda Kurdî de dikarin werin bikaranîn.